ಮಾವೋತೊ ನಕ್ಸಲ್

[ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ನಾನು ಬರೆದದ್ದು ೧೯೯೦ರಲ್ಲಿ. ಆಗ ಲಂಕೇಶ್ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಟಿಪ್ಪಣಿ ಹಾಕಿ ಅವರು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದರು. ಆ ಟಿಪ್ಪಣಿಯಲ್ಲಿ “ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳನ್ನುಸಮೀಪದಿಂದ ಕಂಡ ಶ್ರೀರಾಮ್ ಅವರ ಲೇಖನ” ಎಂದು ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ದೂರವಾದ ಮಾತು. ನಾನು ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳಬಗ್ಗೆ ಓದಿ ಅವರ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆಕುತೂಹಲಿಯಾಗಿದ್ದೆನಾಗಲೀ, ಅವರನ್ನು ಸಮೀಪದಿಂದ ಕಂಡವನಲ್ಲ. ವರವರರಾವು ಅವರನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಭೇಟಿಯಾದದ್ದುಮಾತ್ರ ನೆನಪಿದೆ. ಅದೂ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ, ಹತ್ತುನಿಮಿಷಗಳ ಮಟ್ಟಿಗೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಈ ಲೇಖನ ನನ್ನ ಓದಿನ ಮತ್ತು ಜನರೊಂದಿಗಿನ ಮಾತುಕತೆಯ ಫಲಿತವಾಗಿ ಬರೆದದ್ದು ಅಷ್ಟೇ.. ಈ ಹದಿನೆಂಟುವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚುಬದಲಾಗಿದೆಯೇ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ]

೧

ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ನೌಕರಿಗೆಂದು ಹೈದರಾಬಾದ್ ಹೊಕ್ಕಾಗ, ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕಾಳಜಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ನಕ್ಸಲೈಟ್ ಎಂಬ ಪದಬಳಕೆಯಾಗುವುದನ್ನು ಕಂಡೆ.

ಅದಕ್ಕೂ ಮೊದಲು -

ಇಲ್ಲಸ್ಟ್ರೇಟೆಡ್ ವೀಕ್ಲಿ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾದಲ್ಲಿ ಓದಿದ್ದ - ಸಿಲಿಗುಡಿಯ ಬಳಿಯ ನಕ್ಸಲ್ಬರಿ ಗ್ರಾಮದ ರೈತಾಂಗ ಬಂಡೆದ್ದ ಕಥೆ, ಮಿಥುನ್ಚಕ್ರಬೋರ್ತಿ ಎಂಬಂಥ ಹಿಂದಿ ಚಿತ್ರನಟ ಹಿಂದೆ ನಕ್ಸಲೈಟ್ ಆಗಿದ್ದ ಎಂಬ ವದಂತಿ, ಈ ಎಲ್ಲವೂ, ೧೮೯೫ರಲ್ಲಿ ಬಂಡೆದ್ದು ದಂತಕಥೆಯಾದ ಬಿರ್ಸಾ ಮುಂಡಾನ ಕಥೆಯಷ್ಟೇ, ಅಥವಾ ತೆಲಂಗಾಣಾ ರೈತಾಂಗ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಅಮರನಾದ ದೊಡ್ಡಿ ಕೊಮುರಯ್ಯನಕಥೆಯಷ್ಟೇ ಪರಕೀಯವಾಗಿ ನನ್ನಂತರಂಗವನ್ನ ಹೊಕ್ಕಿತ್ತು.

ಆಗ: ಅದೇ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಿಜಾಮಾಬಾದ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಜಂಗಂಪಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲ್ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ತರಂಗಗಳೂ ನಮ್ಮನ್ನ ತಾಗಿದ್ದುವು.ಪಕ್ಕದೂರಿನ ‘ದೊರ’ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳಿಂದ ದೋಚಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದ. ಹೀಗಾದರೂ, ಅಪಹರಣದ ಸುದ್ದಿಯಾಗಲೀ, ತೊಟ್ಟು ರಕ್ತ ಚೆಲ್ಲಿದ ಖಬರಾಗಲೀಕೇಳಿಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ.

‘ನಕ್ಸಲೈಟುಲನು ಅನ್ನಲನ್ನಡು - ಗದ್ದೆಕೆಕ್ಕಿನ ಮರ್ಸಟಿ ರೋಜು, ರಾಡಿಕಲ್ ಕನುಕನ್ನನು ಚಂಪಿ, ರಕ್ತಂ ಬೊಟ್ಟು ಪೆಟ್ಟುಕುನ್ನಡು’(ನಕ್ಸಲೈಟರನು ಅಣ್ಣಂದಿರೆದನು, ಕುರ್ಚಿಯೇರಿದ ಮಾರನೆ ದಿನವೇ ರ್‍ಯಾಡಿಕಲ್ ಕನುಕನ್ನನ ಕೊಂದು ರಕ್ತದ ತಿಲಕ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡನು)ಎಂದು ಅಂದಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯನ್ನು ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಇಂದು ಹೀಗೆ ವಿವರಿಸಲಿರುವರೆಂದು ಊಹಿಸಿರದ ಕಾಲ. ಸುದ್ದಿಪತ್ರಿಕೆಗಳು ‘ಎನ್‌ಕೌಂಟರ್’ ಎಂಬ ಪದದಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದ ಸಮಯ. ಹಾಗೂ ‘ಎನ್‌ಕೌಂಟರ್’ ನಲ್ಲಿ ಪೋಲೀಸರ,ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಸಾವಿನ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ.

ಅಥವಾ:

‘ನಕ್ಸಲ್‌ಬರಿಲೋ, ನಾಗಲಿ ಬಟ್ಟಿನ ರೈತು ಗುಂಡೆ ಪೈ ಗುಂಡ್ಲ ವರ್ಷಮುನು ಕುರಿಪಿಂಚಿಂಡ್ರು

ಕಲಕತ್ತಾ ನಡಿವೀಧುಲ್ಲೋನ ನೆತ್ತುರಿಜೇರುಲು ಪಾರಿಂಚಿಂಡ್ರು’

(ನಕ್ಸಲ್‌ಬರಿಯಲಿ ಗುದ್ದಲಿ ಹಿಡಿದ ರೈತರೆದೆಯಮೇಲೆ ಗುಂಡಿನ ಸುರಿಮಳೆ ಸುರಿಸಿದರು. ಕಲಕತ್ತಾ ನಡುಬೀದಿಗಳಲಿ ರಕ್ತದ ಝರಿಯಹರಿಸಿದರು) ಎಂದು ಹಾಡಿದ ದೂರದ ಕಲಕತ್ತಾ ಕಥೆಗೂ ಸಮೀಪದ ಎನ್‌ಕೌಂಟರ್‌ಗಳಿಗೂ, ಸಂಬಂಧ ಕಾಣಿಸದ ಕಾಲವದು ಎಂದೂಹೇಳಬಹುದು.

ಚಂಡ್ರಪುಲ್ಲಾರೆಡ್ಡಿ ಎಂಬ ನಕ್ಸಲ್ ನಾಯಕನ ನಿಧನ, ನಡೆದಾಡಲೂ ಕೈಲಾಗದೇ ಪೋಲೀಸ್ ದಸ್ತಗಿರಿಯಲ್ಲೇ ಉಸ್ಮಾನಿಯಾ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆಅಡ್ಮಿಟ್ ಆಗಿದ್ದ ಎನ್ನಲಾದ ಕೊಂಡಪಲ್ಲಿ ಸೀತಾರಾಮಯ್ಯ ಎಂಬ ನಕ್ಸಲ್ ನಾಯಕ ರೋಮಾಂಚಕಾರಿಯಾಗಿ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ದಂತ ಕಥೆ,‘ರಂಗುಲ ಕಲ’ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ‘ಪೈಲಂ ಕೊಡುಕೋ, ಪಟ್ನಂ ಕೊಡುಕೋ’ ಎಂಬ ಹಾಡಿನೊಂದಿಗೆ ಕಂಡ ಕೆಂಬಾವುಟ ಹಿಡಿದ ‘ಭೂಗತ’ಗದ್ದರ್, ಹಾಗೂ ಕಂಡ ಮೇಲೇ ಕೇಳಿದ ಅವನ ಹೆಸರು, ಈ ಯಾವುದೂ ಹೃದಯ ತಟ್ಟಿದ ವಿಷಯ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲೋ ದೂರದಬೊಲೀವಿಯಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಚೆ ಗವೇರನ ಕಥೆಯಷ್ಟೇ ಪರಕೀಯವಾಗಿ ಕಂಡಿದ್ದ ಅಂಶಗಳಿವು.

ಆದರೆ ಈಚೆಗೆ ತೆಲಂಗಾಣಾದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಿದಾಗ ಅನಿಸಿದ್ದು: ತೆಲಂಗಾಣಾ ಬದಲಾದ ಜಾಗ ಎಂದು. ಬದಲಾದ ಜಾಗ ಎಂದರೇನು?೧೯೪೬ರ ರೈತಾಂಗ ಚಳವಳಿಯ ನಂತರವೂ ಅಲ್ಲಿನ ಭೂಸ್ವಾಮ್ಯ ಪದ್ಧತಿ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ, ಶೋಷಣೆಯೂ ಅದೇ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆಎಂದು ವಾದಿಸುವವರಿರಬಹುದು.

ತೆಲಂಗಾಣಾ ರೈತಾಂಗ ಚಳವಳಿಯ ನಂತರ ‘ಭೂಸಂಸ್ಕರಣೆಯ ಕಾಯಿದೆ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದು ಈ ಪ್ರಾಂತದ ಭೂ ಹಿಡವಳಿಯ ಸಾಮಾಜಿಕನಿರ್ಮಿತಿಯ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಸ್ಪಷ್ಟ ಬದಲಾವಣೆಗಳಾದುವು’ ಎಂಬ ಧನಗರೆಯವರ ಮಾತಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ:

‘ಭೂ ಸಂಸ್ಕರಣಮೊಕ ಬೂಟಕಂಬುರಾ, ದೋಪಿಡಿ ದೊಂಗಲ ನಾಟಕಂಬುರಾ,

ರೈತುದೇಶಮುಲೊ ರೈತು ಬಿಡ್ಡಕೇ ಭೂಮಿಲೇದುಯೆಟ್ಲಾ ನಾಯನಾ

ಪೆದ್ದ ಪೆದ್ದ ಭೂಸ್ವಾಮುಲೇಮೊರಾ, ತಿಮ್ಮಿದಿ ಬೊಮ್ಮಿದಿ ಚೇಸಿನಾರುರಾ

ಸೆಂಟು ಭೂಮಿ ಚೇಜಾರಕುಂಡರಾ, ಕುಕ್ಕ ಪೇರುನಾ, ನಕ್ಕ ಪೇರುನಾ

ಲೆಕ್ಕಲು ವ್ರಾಸಿ ಚೇತುಲೆತ್ತಿನರು......’

(ಭೂಸಂಸ್ಕರಣೆ ಒಂದು ಬೂಟಾಟಿಕೆ, ದರೋಡೆಗಳ್ಳರ ನಾಟಕ, ರೈತರ ದೇಶದಲಿ ರೈತಪುತ್ರನಿಗೇ ಭೂಮಿಯಿಲ್ಲ ಇದು ಹೇಗಪ್ಪೋ? ದೊಡ್ಡಭೂಸ್ವಾಮಿಗಳು ಒಂದು ಸೆಂಟೂ ನೆಲ ಬಿಡದೇ ನಾಯಿನರಿಗಳ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಬರಕೊಂಡು ಕೈಯೆತ್ತಿದರಲ್ಲಪ್ಪೋ) ಎಂದುಜನನಾಟ್ಯಮಂಡಲಿಯವರು ಹಾಡುವರು. ಇದರಲ್ಲಿ ಸತ್ಯಾಂಶವಿದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು.

ಆದರೆ ನಾನಾಡುತ್ತಿರುವ ಬದಲಾವಣೆಯ ಮಾತು ಈ ಅರ್ಥದ ಬದಲಾವಣೆದಲ್ಲ. ಇಂಥಹ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ಕಳೆದಾರುವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂಬುದೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದ ವಿಷಯವೇ. ಬದಲಾವಣೆ ಇಂಥದ್ದು:

ಜಂಗಂಪಲ್ಲಿಯ ‘ದೊರ’ ಮಹೇಂದ್ರಾರೆಡ್ಡಿ ಈಗ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಆತ ಹೈದರಾಬಾದಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಂಟಿಂಗ್ ಪ್ರೆಸ್ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಹಾಗೂಜಂಗಂಪಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುವುದು ಅಪರೂಪ. ಸಂಜೆ ನಾಲ್ಕರ ನಂತರ ನಿಜಾಮಾಬಾದ್‌ನಿಂದ ಮೆದಕ್ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ರಾಜ್ಯಪರಿವಹನ ನಿಗಮದ ಬಸ್ಸುಗಳು ರದ್ದಾಗಿದ್ದಾವೆ. (ಇದು ಕೆಲವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಮಾತು. ಈಗ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉತ್ತಮಗೊಂಡಿದೆ) .ಮಾಲ್‌ತುಮ್ಮೆದ ಸಹಕಾರ ಸಂಘದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ತನ್ನ ಪದವಿಕಾಲ ಮುಗಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಮೊದಲೇ ರಾಜೀನಾಮೆ ಪತ್ರತಯಾರಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.

ಮತ್ತು -

ಅದೇ ಜಂಗಂಪಲ್ಲಿಯ ಸಂಘದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಗುವ್ವ ಬುಚ್ಚಯ್ಯ, ಫರ್ಟಿಲೈಜರ್ ಕಾರೊಬಾರಿನಲ್ಲಿ ಹಣ ನುಂಗಿದ್ದನ್ನ ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟಿನ ಮುಂದೆಒಪ್ಪಿ ಪದವಿ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಬಾಲರಾಜು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಬಳ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ತನ್ನ ಪರ್ಮನೆಂಟ್ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.ಕರೀಂನಗರದ ಡಾಕ್ಟರುಗಳು ರೋಗಿಯೊಬ್ಬನ ಬಳಿ ರೊ.೧೫ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಶುಲ್ಕ ಪಡೆಯಲು ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಾರೆ.

ಇದು ಬರೇ ಜಂಗಂಪಲ್ಲಿಯ, ಮಾಲ್‌ತುಮ್ಮೆದ, ಕರಿಂನಗರದ ಕಥೆಯಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಎಂಬುದೂ ಮುಖ್ಯ.

ಇಂಥ ಕಥೆಗಳೂ, ದಿಢೀರ್ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸುವ ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆ - ಮತ ನೀಡಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದ ಬೃಹತ್ ಸಹಕಾರಿ ಯಂತ್ರಾಂಗಮಾಡಲಾರದ್ದನ್ನು ಚಿಟಿಕೆ ಹೊಡೆವಲ್ಲಿ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸುವ ಪರ್ಯಾಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ - ಅಂತರಂಗದ ಖುಷಿಯನ್ನ ನೀಡುತ್ತದೆ, ನಿಜ. ಆದರೆ ಈಕಥೆ ಇಲ್ಲಗೇ ಮುಕ್ತಾಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಈ ಸತ್ಯ ಕಠೋರವಾಗುತ್ತದೆ.

ಈ ಇಂಥ ಕಥೆಗಳನ್ನ ಸತ್ಯವಾಗಿಸುವುದು ಸರಳವಲ್ಲ. ಇಂಥ ಕಥೆಗಳ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಠೋರ ಕ್ರೌರ್ಯದ, ಅತ್ಯಂತ ಭೀತಿಯ ಭಾವನೆಅಡಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ರಕ್ತ ಸಂಬಂಧದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವ ‘ರಕ್ತ’ ದ ಪ್ರತೀಕಕ್ಕೂ, ಬಲಿದಾನದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹರಿವ ರಕ್ತದಪ್ರತೀಕಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆಯಷ್ಟೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ‘ಗುವ್ವ ಬುಚ್ಚಯ್ಯ, ನೀನು ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡು’ ಎಂದಾಕ್ಷಣಕ್ಕೇ ರಾಜೀನಾಮೆ ಕೊಡುವಷ್ಟುಸಾಧುಪ್ರಾಣಿ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಆತ ಸಹಕಾರ ಸಂಘದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗುತ್ತಿದ್ದುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಮತ್ತು ಏಕೆ?

ಕೈಕಾಲು ಕಡಿಯುವ, ಪ್ರಾಣ ತೆಗೆಯುವ, ರಕ್ತ ಚೆಲ್ಲುವ, ನಿರಂತರ ಭೀತಿಯಲ್ಲಿ ಜನರ ಒಳಿತನ್ನು ಕಾಪಾಡುವ, ಬೆದರಿಸಿ ನ್ಯಾಯಒದಗಿಸುವ, ಸದ್ಯದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ರೋಸಿ ಹೋದವರಿಗೆ ಆಶಾಕಿರಣದಂತೆ ಕಾಣುವ ಕ್ಷುದ್ರ ನ್ಯಾಯವ್ಯವಸ್ಥೆ ರೂಪತಾಳುವುದುಹೈದರಾಬಾದಿನ ಪ್ರತೀಗೋಡೆಯ ಮೇಲೂ ಕಾಣಿಸುವ ಮಾವೋ ತ್ಸೆ ತುಂಗನ (ಮಾವೋನ ಹೆಸರನ್ನು ಈಗಿತ್ತಲಾಗಿ ಮಾವೋ ಜೆಡಾಂಗ್ ಎಂದು ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ, ನಾನು ಈ ಲೇಖನಕ್ಕೆ, ಕಿವಿಗಿಂಪಾಗಿ, ಚಂದ್ರಶೇಖರ ಕಂಬಾರರ ಪದ್ಯವಾಗಿ ನಿಂತಿರುವ ತ್ಸೆತುಂಗ ಎಂಬ ಉಚ್ಚಾರಣೆಯನ್ನೇ ಬಳಸಿದ್ದೇನೆ.) ಕೆಂಪು ಅಕ್ಷರಗಳ ವೇದವಾಕ್ಯದಿಂದ - "Power comes out of the barrel of the gun."

೨

ಸಮಸಮಾಜದ ಆಶಯಮಂತ್ರ ಇಂದು ನಿನ್ನೆಯದಲ್ಲ. ಇದು ತಲೆತಲಾಂತರದಿಂದ ಉಚ್ಚರಿಸಲ್ಪಟ್ಟದ್ದು. ಆದರೆ ಸಮಸಮಾಜದಉಟೋಪಿಯನ್ ಕನಸು ಕನಸಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯುವುದು ಸಹ. ಸೋವಿಯತ್ ರಷ್ಯಾದ ಕನಸಾಗಲೀ, ಚೀನಾದ ಕನಸಾಗಲೀ, ಪೂರ್ವಯೂರೋಪ್‌ನ ಕನಸಾಗಲೀ ನನಸಾಗುವುದು ಸರಳವೂ ಅಲ್ಲ, ವಾಸ್ತವವಾದೀ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವೂ ಅಲ್ಲ. ಆದರೂ, ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವುದೇಕ್ರಾಂತಿಯ ಚರಿತ್ರೆಯನ್ನ ಗಮನಿಸಿದರೆ, ವೇದ್ಯವಾಗುವುದು, ಬಡವರು, ಅತೀ ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಮಂತರು ಅತೀ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯಲ್ಲೂಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾದಾಗ, ಧೃವೀಕರಣ ಆದಾಗ, ಪ್ರತಿಭಟನೆ, ಜನರಿಂದಲೇ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆಂಬುದು. ಮತ್ತು ಒಂದು ಮಟ್ಟದ ಸಮತೋಲನಇರುವಷ್ಟು ದಿನವೂ ಬಂಡಾಯದ ಯತ್ನ ಸುಪ್ತಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತದೆಂಬುದು.

‘ಆತ ಕಟ್ಟಾ ಸಮಾಜದ ವಿರೋಧಿಯಾಗಿದ್ದ. ಜಗತ್ತಿನ ಇಡೀ ಐಶ್ವರ್ಯವನ್ನು ಸರಿಸಮನಾಗಿ, ಈ ಭೂಗ್ರಹದ ಪ್ರತಿ ಜೀವಿಗೂ ಹಂಚಿದರೆ,ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಿಗೂ ಕೇವಲ ೩೫ ಸೆಂಟುಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಸಿಗುವುದೆಂಬ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವನ್ನು ಆತ ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ, ಕ್ರಾಂತಿನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವೆಂದು ನಂಬಿz’. ಇಸಾಬೆಲ್ ಅಯೆಂಡೆ ತನ್ನ ಕಾದಂಬರಿ ‘ಈವಾಲೂನಾ’ ದ ಒಂದು ಪಾತ್ರವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುವುದು ಹೀಗೆ.ಫಿಡೇಲ್ ಕಾಸ್ಟ್ರೋನ ಗೆಳೆಯನಾಗಿದ್ದ ಸಾಲ್ವಡಾರ್ ಅಯಂಡೆಯ ಸಂತತಿ, ಪಾಬ್ಲೊ ನೆರೂಡಾ, ಗಾರ್ಸಿಯಾ ಮಾರ್ಕೇಸ್‌ರಿಂದ ಸ್ಫೂರ್ತಿಪಡೆದ ಇಸಾಬೆಲ್ ಹೀಗೆ ಬರೆದಾಗ್ಯೂ, ಆಕೆಯಾಗಲೀ, ಸಮಾಜವಾದಿಗಳಾಗಲೀ, ಕಡೆಗೆ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳೇ ಆಗಲೀ ಸಮಸಮಾಜದಉಟೋಪಿಯನ್ ಆಶಯದ ಕನಸು ಕಾಣುವುದನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ.

ಇದೇ ಆಶಯಮಂತ್ರವನ್ನು ಉಚ್ಚರಿಸುತ್ತಾ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವೇ ನಕ್ಸಲ್‌ವಾದಿಗಳೆಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುವ ತೆಲಂಗಾಣಾದ ಈ ಜನ ಒಂದುಹಿನ್ನೆಲೆ, ಚರಿತ್ರೆಯ ಬೆಂಬಲದೊಂದಿಗೆ ಬಂದವರು. ತಮ್ಮ ಬೇರುಗಳನ್ನು ತೆಲಂಗಾಣ ರೈತಾಂಗ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಇಳಿಬಿಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿಂದ ತಮ್ಮಮೂಲಸೆಲೆಯನ್ನ ಪಡೆದವರು.

ತೆಲಂಗಾಣ ರೈತಾಂಗ ೧೯೪೬ರಲ್ಲಿ ಬಂಡೇಳಲು ಚಾರಿತ್ರಿಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರಣಗಳಿದ್ದುವು. ಆಗ ಗುಲಾಮಗಿರಿಯ ಸಂಕೇತವಾದ‘ವೆಟ್ಟಿ’ ತೆಲಂಗಾಣದಲ್ಲಿ ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿತು. ‘ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಶ್ರಮ ಮಾತ್ರವೇ ಅಲ್ಲದೇ, ಶರೀರವೂ ಪರಕೀಯವಾಗಿತ್ತು. (ಅಂದಿನ) ಭೂಸ್ವಾಮ್ಯಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಶರಿರ ತನ್ನದೇ ಆದರೂ, ಅಂಗಾಂಗಗಳು, ಅವುಗಳ ಚಾಲನೆ ಭೂಸ್ವಾಮಿಗಳ, ಜಮೀಂದಾರರ ಕೈಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಅವನ ಮನೆ,ಮಡದಿ, ಭೂಮಿ ಎಲ್ಲದರ ಮೇಲೂ ಜಮೀಂದಾರರ ಅಧಿಕಾರವಿತ್ತು.’ ಎಂದು ಜಯಧೀರ್ ತಿರುಮಲರಾವು ವಿವರಿಸಿದರೆ, ಇದೇವಿಷಯವನ್ನು ದಾಶರಥಿ ರಂಗಾಚಾರ್ಯ ತಮ್ಮ ಕಾದಂಬರಿ ‘ಚಿಲ್ಲರ ದೇವುಳ್ಳು’ವಿನಲ್ಲಿ ‘ಈ ಊರಲ್ಲಿರುವವರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೋ ಮೂವರೋಮಾತ್ರ ಮನುಷ್ಯಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದವರು. ಮಿಕ್ಕವರೆಲ್ಲಾ ‘ದೊರೆ’ಯ ಕೊಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ ದನಗಳು - ಎಂದುಕೊಂಡ’ ಎಂದುಬರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಅಂದಿನ ಹೋರಾಟ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷದ ಬೆಂಬಲದಿಂದ ನಡೆಯಿತು. ೧೯೪೬ರಿಂದ ಐದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ, ಪಕ್ಷ ಈ ಚಳವಳಿಯನ್ನುನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂತು. ಬಹುಶಃ ಅಷ್ಟೂದಿನ ಅವರು ಸುಧಾರಣೆಯ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ:

ಯಾರಿಗೆ ಬಂತು, ಯಾರಿಗೆ ಬಂತು

ನಲವತ್ತೇಳರ ಸ್ವಾತಂತ್ರ?

ಅಂತ ಕೇಳುತ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದಿರಬೇಕು.

‘ಕೊಡಲಿ ಹಿಡಿದು ದುಡಿಯುವುದು, ಮತ್ತು ಅವಿಶ್ರಾಂತ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಅವರು ದಿನವೂ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆಸಂಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದರೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ಹೋರಾಟಗಾರರಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಸಿಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ಶಿಕ್ಷಣ ಇವರಿಗೆ ಜೀವನವೇ ನೀಡಿತು.ಜಮೀಂದಾರರ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೊಳಗಾಗಿ ಕಕ್ಕಾಬಿಕ್ಕಿಯಾಗಿದ್ದ ಇವರಿಗೆ ಜೀವನವೇ ಒಂದು ಹೋರಾಟವಾಯಿತು. ಅವರ ಚಳವಳಿಗೆ ಅವರಜೀವನವೇ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಾಯಿತು. ಗುದ್ದಲಿ, ಕತ್ತಿ, ಕುಡುಗೋಲು ಮುಂತಾದ ನಿತ್ಯೋತ್ಪತ್ತಿಯ ಸಾಧನಗಳೇ ಅವರಿಗೆ ಹೋರಾಟದಆಯುಧಗಳಾದವು ಹೀಗೆ, ಅಂತರಂಗದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಂದ ಚಿಮ್ಮಿಬಂದ ಹೋರಾಟವಿದು’. ಹೀಗೆ ವಿವರಣೆ ಕೊಟ್ಟ ತಿರುಮಲರಾವುವಾಕ್ಯಗಳು, ಅಂದಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಸಶಕ್ತ ಚಿತ್ರಣ ನೀಡುವುದು. ಇದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಪೆಟ್ರೋಲು ಟ್ಯಾಂಕಿನಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಇದು ಭುಗಿಲೆದ್ದುಉರಿಯಲು ಬೇಕಾದ್ದು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕಿಡಿ ಮಾತ್ರ.

ಅಂದು ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಚಳವಳಿ, ಜನಬೆಂಬಲದಿಂದಲೇ ಐದು ವರ್ಷಕಾಲ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ಸುಮಾರು ೪೦೦೦ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿನಲ್ಲಗೊಂಡ, ವರಂಗಲ್, ಖಮ್ಮಂ, ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ - ಪರ್ಯಾಯ ಸರಕಾರ, ನ್ಯಾಯವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಚಳವಳಿಗಾರರು ಶಕ್ತರೀತಿಯಲ್ಲಿಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದು, ಇಂದಿನ ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟುಗಳಿಗೆ ಅಂದೇ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿದಂತಾಗಿತ್ತು.

ಹೀಗೆ, ಸಹಜಸ್ಫೂರ್ತಿಯಿಂದ ಬಂಡೆದ್ದ ತೆಲಂಗಾಣ ರೈತ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ ಇಂದಿನ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ತಮ್ಮ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.ಅಂದು ಅವರು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ‘ಚೀಟಿ ಸಂಗಂ’ ಎಂಬ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷದ ಹೆಸರನ್ನೇ ಇಂದೂ ‘ಎರ್ರ ಜೆಂಡಾ ಸಂಘಂ’ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪ್ರತಿಮೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಜಾನಾಟ್ಯಮಂಡಲಿ, ಈಗ ಇನ್ನೂ ಜನರ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಜನನಾಟ್ಯಮಂಡಲಿಯಾಗಿದೆ.ಹಾಗೂ ಅಂದಿನ ಸಂಕೇತಗಳನ್ನೇ ಇಂದೂ ಮುಂದುವರೆಸಿದ್ದಾರೆ.

‘Those who do not learn from history are condemned to relive it.’ (ಚರಿತ್ರೆಯಿಂದ ಪಾಠ ಕಲಿಯದವರು ಅದನ್ನ ಪುನಃ ಅನುಭವಿಸುವಶಾಪ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ) ಎಂದ ಜಾರ್ಜ್ ಸಾಂತಾಯನನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟು, ಚರಿತ್ರೆಯ ದೃಕ್ಪಥವನ್ನು ನಾವುಗಮನಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಚರಿತ್ರೆ ಬರೇ ಬೆಂಬಲವನ್ನಷ್ಟೇ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ - ಅದರ ತೊಂದರೆಯನ್ನೂ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಈ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನೂ ನಾವುಗಮನಿಸುವುದು ಅವಶ್ಯಕ.

ಕಾರಣ:

ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳನ್ನು ಸೆದೆಬಡೆವ, ಥಳಿಸುವ, ಹದ್ದುಬಸ್ತಿನಲ್ಲಿಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಸರಕಾರ ಎಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೂ ಚರಿತ್ರೆಯಿಂದ ತನ್ನ ಪಾಠವನ್ನಕಲಿತಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಕು.

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಚರಿತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಬೇರುಬಿಟ್ಟ, ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ನಕ್ಸಲ್ಬರಿ ಚಳವಳಿಗೂ ಮುಂಚಿನ ಚಳವಳಿಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನುಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡ ಇಂದಿನ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಆ ಚರಿತ್ರೆಯನ್ನು ಅಂತರ್ಗತಮಾಡಿಕೊಂಡೂ, ಚಾರೂ ಮಜುಂದಾರನ ಧೋರಣೆಗೊಗ್ಗುವನಕ್ಸಲ್‌ಗಳಾಗಿಯೇ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಾರೆ. ೧೯೬೮ರಲ್ಲಿ ಚಾರೂ ಬರೆದ ಈ ಸಾಲುಗಳು ಇಂದಿಗೂ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳಿಗೆ ವೇದವಾಕ್ಯ:

‘ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ ರೈತಾಂಗ ತಮ್ಮ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನಲ್ಲದೇ ಅಧಿಕಾರ, ಮತ್ತು ಆಳುವ ಹಕ್ಕನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಹೋರಾಡಿದ್ದಾರೆ.ನಕ್ಸಲ್‌ಬರಿ ಹೋರಾಟದಿಂದ ನಾವು ಕಲಿಯಬೇಕಾದ ಪಾಠವೇನಾದರೂ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಅದು ಇಷ್ಟೇ: ಸಶಸ್ತ್ರ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸುವುದೆಂದರೆಅದು ಭೂಮಿ, ಪೈರು, ಅನ್ನಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲ - ಸಂಪೂರ್ಣ ಬದಲಾವಣೆಗಾಗಿ. ರಾಜ್ಯಾಡಳಿತದ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ.’

‘ಈ ದೇಶಂ ಮೀದೇ ಸಂಪದ ಮೀದೇ, ಮೀರೆ ಏಲುಕೊಂಡೋ ನಾಯನಾ..’ (ಈ ದೇಶವು ನಿಮ್ಮದೆ, ಸಂಪತ್ತೂ ನಿಮ್ಮದೇ, ನೀವೇಆಳಿಕೊಳ್ಳೀ..) ‘ಅನ್ನಲಾರ ತಮ್ಮುಲ್ಲಾರ, ಕೂಲಿಬಿಡ್ಡಲಾರೋ ನಾಯನಾ, ಅಕ್ಕಲಾರ ಚೆಲ್ಲೆಳ್ಳಾರ ರೈತು ಬಿಡ್ಡಲಾರೋ ನಾಯನಾ’ಎಂದು ರೈತ ಕೂಲಿ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಗದ್ದರ್ ಬೃಂದದವರು ನೀಡುವ ಕರೆ ಈ ಮೂಲಭೂತ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಉದ್ಭವಿಸಿರುವುದು.

ಆದರೂ:

ತೆಲಂಗಾಣಾದಲ್ಲಾಗಲೀ, ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಾಗಲೀ ಕಾರ್ಮಿಕರು ರಾಜ್ಯಾಡಳಿತದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಪಡೆಯುವ ವಾಸ್ತವದ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ.ಬದಲಿಗೆ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಈ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಜನ್ಮಶತ್ರುಗಳಾದ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದಿಗಳು ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ರಾಜ್ಯವಾಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಹೀಗಾದರೂ:

ದಿಢೀರ್ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸುವ, ನಿರಂತರ ದುಃಖಿ ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದವರ ಆರಾಮಕುರ್ಚಿ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಕನಸನ್ನು ಈ ರೂಪದಲ್ಲಿನನಸುಮಾಡಹೊರಟಿರುವ, ರಾಬಿನ್‌ಹುಡ್ ಶೈಲಿಯ ಕಾವ್ಯನ್ಯಾಯವನ್ನೊದಗಿಸುವಂತೆ ಕಾಣುವ ಈ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸುತ್ತಲೇಪ್ರೀತಿಯ ಅಂತಃಕರಣ ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡವರಿದ್ದಾರೆ.

ಹಾಗೂ:

ಯಾವ ಲಿಖಿತ ಕಾನೂನಿಗೂ ಒಳಪಡದ ‘ಮದುವೆ ಮಾಡಿಸುವ’ ಕ್ರಿಯೆ, ಕಾನೂನಿಗೊಳಪಟ್ಟೂ ಏನೂ ಮಾಡಲಾಗದ ಭೂಮಿಯಹಂಚಿಕೆಯಂತಹ ವಿವಾದಗಳನ್ನು ಚಿಟಿಕೆ ಹೊಡೆಯುವುದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಇತ್ಯರ್ಥವಾಗುವುದನ್ನು ಕಂಡ ಅನೇಕರು ಈನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಮಾರಾಟಮಾಡುವ ‘ವರ್ಗರಹಿತ ಸಮಸಮಾಜದ ಕನಸು’ ಕೊಳ್ಳಲು ತಯಾರಿದ್ದಾರೆ.

೩

ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಯಾರು? ಅವರು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವುದು ಏನನ್ನು? ಅವರು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ತಮ್ಮ ಉದ್ದೇಶ ಸಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಸಫಲರಾಗಿದ್ದಾರೆ?ಅಥವಾ ಅವರ ಉದ್ದೇಶವಾದರೂ ಏನು? ಈ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೂ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಕಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಕು. ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ನಾಸ್ತಿಕರೇ?ಸರ್ವಶೂನ್ಯವಾದಿಗಳೇ? ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಾಗಲೇ ಕಲಕತ್ತಾದ ಕಾಳೀ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆನ್ನಲಾದನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಕಥೆ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ:

ಅದನ್ನು ಕಂಡ ಯಾರೋ ಕೇಳಿದರಂತೆ - ‘ಏನಿಲ್ಲಿ? ನಾಸ್ತಿಕರಾದ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಕಾಳೀಮಂದಿರದಲ್ಲಿ?’ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ‘ಮಾವೋ ತೊನಕ್ಸಲ್’ ಎಂದು ಕಲಕತ್ತಾದ ಕಾಳೀ ‘ಮಾ’ಳನ್ನು ಚೀನಾದ ಚೇರ್ಮನ್ ‘ಮಾವೋ’ ಜತೆ ಸೇರಿಸಿ ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ನಕ್ಸಲ್‌ಬರಿಗೆ ಕಳಿಸಿದ ಈಬುದ್ಧಿವಂತರು ನಿರಂತರ ಚಳವಳಿಗಾರರು.

ಮೊದಲಿಗೆ ಉದ್ದೇಶ, ಗುರಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು.

ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಒಂದಾಗಿದ್ದರು.

ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರೂ, ಕಾಂಗ್ರೆಸಿನವರೂ ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದ ಕನಸುಗಾರರು. ಆಗ, ತೆಲಂಗಾಣಾ ಚಳವಳಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗ ಬ್ರಿಟಿಷ್ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ವಿರುದ್ಧ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಪರವಾಗಿ ಇದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಇಬ್ಬರ ಕನಸೇನೂ ಒಂದೇ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿನ‘ಅತಿಶುದ್ಧ, ಅಹಿಂಸಾತ್ಮಕ’ ಮಾರ್ಗ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ‘ಬಂಡೇಳಲು’ ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದರು - ಒಂದುವಿಚಿತ್ರ ಸಂಯೋಜನೆಯ ಈ ಮದುವೆ, ಮುಂದೆ ಮುರಿದುಬೀಳಲೆಂದೇ ನೆರವೇರಿತು.

‘ಗಾಂಧಿವಾದದ ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ವಿಧಾನದ ಬಗ್ಗೆ, ಅಂತರ್ಗತ ಭಿನ್ನತೆ ಹಾಗೂ ಅಪ್ರಿಯತೆ ಇದ್ದಾಗ್ಯೂ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ಅವರಜತೆಜತೆಯಲ್ಲೇ ನಡೆದರು. ಬಹುಶಃ ಹೈದರಾಬಾದ್ ಭಾರತದ ಸಂವಿಧಾನದಡಿ ಸೇರುವುದು ವಾಸ್ತವವಾದೀತೆಂದು ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರುನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರಲಿಲ್ಲವೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆಗಲೇ, ಅಷ್ಟುಹೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ತೆಲಂಗಾಣಾದ ಚಳವಳಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ, ಈ ಶಾಂತಿಯುತಅಹಿಂಸಾವಾದದ ಚಳವಳಿ ಅವರನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ಇಕ್ಕಟ್ಟಿಗೂ ಸಿಕ್ಕಿಸಿತ್ತು. ಮಾನಸಿಕವಾದ ಈ ಆಲೋಚನೆಯನ್ನೂ ಮೀರಿ, ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರುಪೆಟ್ಟುತಿಂದರೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಸತ್ಯಾಗ್ರಹದ ಭಾಗವಾಗಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಮತ್ತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಅಲ್ಲಿನ ಈಚಲ ಮರಗಳನ್ನುಕಡಿಯತೊಡಗಿದರು. ತೆರಿಗೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನಿಜಾಮನ ಬೊಕ್ಕಸಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದ ರೊಕ್ಕ ಸೇರದಿರಲೆಂಬುದುಒಂದು ಕಾರಣವಾದರೆ, ಕಳ್ಳು ಕುಡಿಯದಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಇದ್ದ ಗಾಂಧಿವಾದದ ನೀತಿಯೂ ಒಂದು ಕಾರಣ. ಇದರ ಫಲವಾಗಿ ಕಮ್ಮುನಿಸ್ಟ್‘ದಳ’ ಗಳ ಅನೇಕ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಿಗೆ ವೃತ್ತಿನಾಶವಾಯಿತು. ಕಳ್ಳು ಇಳಿಸುವವರ ಬೆಂಬಲ ತಪ್ಪುವುದೆಂಬ ಭೀತಿಯೊಂದಿಗೆಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರು ಕಾಂಗ್ರೆಸಿಗರ ಸಂಗ ಬಿಟ್ಟರು.’ ಎಂದು ಧನಗರೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಕನಸುಗಾರ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸಂಗವನ್ನು ಅಂದಿಗೆ ವಾಸ್ತವವಾದಿಎನ್ನಿಸಿದ, ಜನಪರ ಎನ್ನಿಸಿದ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷ ಬಿಡಬೇಕಾಯಿತು.

ಅಂದು ಗುರಿ ಒಂದೇ ಇದ್ದೂ, ಮಾರ್ಗ ಒಪ್ಪಿತವಾಗಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ, ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಎರಡು ಪಕ್ಷಗಳು ಬೇರುಬೇರಾದವು. ಆನಂತರಮುಂದುವರೆದ, ಮುಂದುವರೆದೇ ಇರುವ ಈ ರೈತಾಂಗ ಹೋರಾಟ, ಅನೇಕ ಮಳೆಗಾಲಗಳನ್ನೂ, ಬರಗಳನ್ನೂ ಕಂಡಿದೆ. ಸ್ವಾತಂತ್ರಬಂದ ನಂತರ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರ ಗೆಳೆತನ ಮಾಡಿದ್ದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಂತಾಗಿ, ಅದೇ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅಂಗವೂ, ಸರ್ವಾಂಗವೂ,ಕಡೆಗೆ ಖುದ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಭಾರತ ಸಂವಿಧಾನದಡಿ ಸೇರಲೊಪ್ಪದ ನಿಜಾಮ ನವಾಬ, ಅವನ ರಜಾಕರ ಸೈನ್ಯ, ಸ್ಥಳೀಯಜಮೀಂದಾರರು - ಹಾಗೂ ನಿಜಾಮನ ವಿರುದ್ಧ ಕತ್ತಿ ಎತ್ತಿದ ಭಾರತ ಸರಕಾರ, ಸರಕಾರದಿಂದ ನಿಷೇಧಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷ -ಎಲ್ಲರೂ ಎಲ್ಲರ ವೈರಿಗಳಾಗಿ ಹೋದರು. ೧೯೫೬ರಲ್ಲಿ ಭೂಸುಧಾರಣೆಯ ಕಾಯಿದೆಯ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷವೂ ತನ್ನಚಳವಳಿಯಿಂದ ವಿರಮಿಸಿತು. ಆಗ ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರೂ, ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸ್ಟರೂ, ಚಾರೂ ಮಜುಂದಾರನಉದ್ಭವದೊಂದಿಗೆ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸ್ಟರಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸ್ಟ್-ಲೆನಿನಿಸ್ಟರೂ, ಅವರುಗಳಲ್ಲಿ ಹಂತಹಂತವಾಗಿ ಪಂಥಪಂಥವಾಗಿ ಒಡೆದಮಾವೋವಾದಿಗಳು - ಪಿ.ಡಬ್ಲ್ಯು.ಜಿ, ಕೆ.ಎಸ್.ಗ್ರೂಪ್, ಸಿ.ಪಿ.ಗ್ರೂಪ್, ಚಾರೂಪರ ವಿನೋದ್ ಮಿಶ್ರಾ ಗ್ರೂಪ್ - ಹೀಗೆ, ಒಂದೇ ಉದ್ದೇಶಸಾಧನೆಗಾಗಿ, ಮಾರ್ಕ್ಸ್, ಲೆನಿನ್, ಮಾವೋರ ಹೆಸರಿನ ಜೊತೆ ಸರಿಸಮನಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಹೆಸರನ್ನೂ ಜೋಡಿಸಹೊರಟವರು ನಮಗೆಕಂಡುಬರುತ್ತಾರೆ.

‘ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ನೋಡಿ - ಒಂದೇ ವಿಚಾರವಾದವನ್ನ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವವರು ಯಾರಾದರೂ ಇದ್ದಾರಾ? ಅತಿಯಾಗಿ ಹೊಸ ಹೊಸ ಪಕ್ಷಗಳುಉದ್ಭವಿಸಿವೆ. ನಮ್ಮಿಂದ ಮಾರ್ಕ್ಸವಾದಿಗಳು ಬೇರ್ಪಟ್ಟರು, ಅವರಿಂದ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು. ಅವರಲ್ಲೂ ಪಂಥಗಳು. ಒಗ್ಗಟ್ಟಿಲ್ಲದೇ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ನಾವುಕಿತ್ತಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ನಾವು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪನ್ನು ತಿದ್ದಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದೇನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಶತ್ರುವಿನ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಬದಲುನಮ್ಮಲ್ಲೇ ನಾವು ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.’ ಎಂದು ಬ್ರಿಜ್‌ರಾಣಿ ಗೌರ್ ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯೇ ಎಂಬಂತೆ ರಬೀಂದ್ರ ರೇ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ -‘ಈ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಸುಕಿನೊಳಗೆ ಗುದ್ದಾಟ ನಡೆಸುವ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಶತ್ರು ಯಾರೆಂಬುದು ಸತ್ಯ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದ್ದರೂ, ಪ್ರಹಾರಮಾಡುವವ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿರುವ ಊಹಾವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ.’

ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ನಡೆದು ಬಂದಿರುವ ಈ ಯುದ್ಧ, ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗದೇ ಪರಸ್ಪರ ಧೋರಣೆಗಳ ವಿರುದ್ಧದಯುದ್ಧವಾಗಿ ಕಡೆಗೆ ಗುಂಪು ಘರ್ಷಣೆಯ ಬೀದಿ ಜಗಳವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಂಡಿದೆ.

೪

ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಕರೀಂನಗರ ಜಿಲ್ಲೆ ರಾಯಕಲ್ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲ್ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ತರಂಗಗಳು ತಾಗಿದ್ದುವು.

ಅಂದು ರಾತ್ರೆ ಟೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ‘ರೋಷಗಾಡು’ ಸಿನೇಮಾ ನೋಡಿ ಸಹಕಾರ ಸಂಘದ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿ ಸುಭಾಷ್ ರಾಜುವಿನ ಮನೆಗೆಮರಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ - ಮಫ್ತಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪೋಲೀಸರು ನಮ್ಮನ್ನ ಹಿಡಿದರು. ಊರಿಗೆ ಹೊಸಬರಾಗಿ, ಅದರಲ್ಲೂ ದಾದಾಗಳಂತೆ ಲುಂಗಿ ಧರಿಸಿಸಿನೇಮಾಕ್ಕೆ ಹೋದ ನಮ್ಮನ್ನು ಅವರು ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದು ಸಹಜವೇ ಇದ್ದೀತು. ಆಗ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸ, ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನಪೋಲೀಸರಿಗೆ ವಿವರಿಸುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟವೇ ಆಯಿತು. ಅವರು ಕಡೆಗೂ ಸುಭಾಷ್‌ರಾಜುವಿನ ಮನೆಯವರೆಗೂ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆವಿಚಾರಣೆ ಮಾಡಿದ ನಂತರವೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟಿದ್ದು. ಸದ್ಯ: ಸುಭಾಷ್‌ರಾಜುವಿಗೆ ನಕ್ಸಲ್ ಸಂಬಂಧಗಳೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ!

ಆದರೆ ಈಚೆಗೆ ತೆಲಂಗಾಣಾದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಡಿದಾಗ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು: ಈಗೀಗ ಅಷ್ಟು ಸರಳವಾಗಿ ಪೋಲೀಸರು ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಹಿಂದೆ ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ.ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣಗಳೂ ಉಂಟು: ಒಂದು - ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಚೆನ್ನಾರೆಡ್ಡಿ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಡಿಲ ನೀತಿ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡು -ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಬಳಿ ಇಂದು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳ ಭಂಡಾರವೇ ಇದೆ ಎಂಬ ಪ್ರತೀತಿ. ಈ ಲೇಖನದ ಪ್ರತಿ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ನಕ್ಸಲ್ನಾಯಕಿ ಪದ್ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪೋಲೀಸರು ಎನ್‌ಕೌಂಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೊಂದು ಹಾಕಿದ್ದರು. ಕಾರಣ: ಪದ್ಮಕ್ಕ ಮತ್ತು ಆಕೆಯ ಸಹಚರರು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಹಿಡಿದು ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರಂತೆ. ಈಗಿನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಚಂದ್ರಬಾಬುವಿಗೂ, ನಕ್ಸಲ್ ನಾಯಕರಿಗೂ ನಡುವೆ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದು - ಈಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯಿಂದ ಅದಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆಯುಂಟಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾದರೂ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಲು ತಮ್ಮ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಕೈಬಿಟ್ಟು ಶರಣಾಗುವರೆಂಬ ಸರಕಾರದಆಶಾವಾದ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಆಶಾವಾದದಂತೆಯೇ ಕಾಣುತ್ತದೆ.

ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ತೆಲಂಗಾಣಾ ರೈತ ಚಳವಳಿ ವಿರಮಿಸಿದ ೧೯೫೬ರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೂ, ಇಂದಿಗೂ ತುಂಬಾ ಸಾಮ್ಯವಿದೆ. ಹಾಗೂ -ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಚರಿತ್ರೆಯಿಂದ ಪಾಠ ಕಲಿತಿದ್ದಾರೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

೧೯೫೬ರಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಕ್ಷದ ಮೇಲಿನ ನಿಷೇಧವನ್ನು ಅಂದಿನ ಭಾರತ ಸರಕಾರ ಕಿತ್ತುಹಾಕಿದಾಗ, ಭೂಗತ ಚಳವಳಿಗಾರರೆಲ್ಲಹೊರಬಂದು ಚಳವಳಿ ವಿರಮಿಸಿ ಪಾರ್ಲಮೆಂಟರಿ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಒಪ್ಪಿ ಬಂದರು. ಬಸವಪುನ್ನಯ್ಯ, ಪುಚ್ಚಲಪಲ್ಲಿಸುಂದರಯ್ಯ, ಚಂಡ್ರರಾಜೇಶ್ವರರಾವು ಈ ಎಲ್ಲರೂ ತೆಲಂಗಾಣಾ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ, ಕಡೆಗೆ ರಾಜಕೀಯ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಗೆಸೇರಿದವರು.

ಈಗಿತ್ತಲಾಗಿ ಚೆನ್ನಾರೆಡ್ಡಿ ಸರಕಾರ ಬಂದಮೇಲೆ - ಎನ್.ಟಿ.ಆರ್ ಅವರ ’ಎನ್‌ಕೌಂಟರ್’ ನೀತಿ ಸಡಿಲಾದಂತಾಗಿ, ಒಂದರ್ಥದಲ್ಲಿನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಮೇಲಿದ್ದ ನಿಷೇಧ ತೆಗೆದಂತೆಯೇ ಆಗಿದೆ. ೧೯೫೬ರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮರುಕಳಿಸುವುದಾದರೆ, ಎಲ್ಲರೂ ರಾಜಕಾರಣದಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿ - ಚುನಾವಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಬೇಕು. ಹಾಗೇನಾದರೂ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಲ್ಲಿ ಅವರು ಗೆದ್ದೇ ಗೆಲ್ಲುವರೆಂಬ ಮಾತನ್ನುಅಲ್ಲಿನ ಜನ ನಂಬಿದ್ದರು. (೨೦೦೨ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ, ಅವರುಗಳಲ್ಲದೇ - ತೆಲಂಗಾಣಾ ರಾಷ್ಟ್ರ ಸಮಿತಿಯ ಚಂದ್ರಶೇಖರ ರಾವು ಕೂಡಾಬಂದು - ಮತ್ತೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ತೆಲಂಗಾಣಾ ರಾಜ್ಯದ ಬಾವುಟವನ್ನ ಎತ್ತಿರುವುದರಿಂದ - ಕ್ರಾಂತಿ ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟುಗಳ ಹೊಸತನನಾಶವಾಗಿರುವುದರಿಂದ - ಏನಾಗುವುದೋ ತಿಳಿಯದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದೆ.)

ಹಾಗೇನಾದರೂ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಗೆ ಬಂದರೆ ಅಧಿಕಾರ ಬರಬಹುದೆಂದು ಖಾತ್ರಿಯಿದ್ದರೂ - ಇಂಥಹ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವುದುನಕ್ಸಲ್ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೇ ವಿರುದ್ಧವೇನೋ ಎನ್ನಿಸುವಂತಿದೆ. ಎಷ್ಟಾದರೂ ಚೇರ್ಮನ್ ಮಾವೋ ಬಂದೂಕಿನ ನಳಿಗೆಯಿಂದ ಅಧಿಕಾರಬರುತ್ತದೆಂದು ಅಪ್ಪಣೆ ಕೊಡಿಸಿದ ಮೇಲೆ, ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಪದ್ಧತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ತೆಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೂ ಯಾಕೆ?

ಬದಲಿಗೆ:

ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ಎನ್‌ಕೌಂಟರುಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆಮಾಡಿ, ಪರಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಡಲಿಸಿದಾಗೆಲ್ಲಾ, ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಖರೀದಿಗೆಇಳಿಯುವರೆಂದು ಸುದ್ದಿ. ‘ನಮಗೆ ಬಂದೂಕು ರಿವಾಲ್ವರ್‌ಗಳು ಪೋಲೀಸರಿಂದಲೇ ಬರುತ್ತದೆ - ಅಂದರೆ ಅವರಿಂದ ನಾವು ಅದನ್ನಕಿತ್ತುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.’ ಎಂದು ಗದ್ದರ್ ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದಾಗ್ಯೂ ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಜನ ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಾತೇ ಬೇರೆ - ಪೋಲೀಸರಬಳಿಇಂಥ ಆಧುನಿಕ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳೆಲ್ಲಿ? ಇದು ಪಂಜಾಬು ಕಶ್ಮೀರಗಳಿಂದ ಬಂದಿರುವ ಮಾಲೇ ಆಗಿರಬೇಕು.

ಅಂದು ತೆಲಂಗಾಣಾ ಚಳವಳಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ:

ಭೂಮಿಯನ್ನು ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟಿನ ಮೂಲಕ ಜನ ತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆಂದು ಪ್ರತೀತಿ. ಅದು ನಿಜವೂ ಹೌದು. ಆದರೆ ಅದುಅರ್ಧಸತ್ಯಮಾತ್ರ. ಚಳವಳಿ ವಿರಮಿಸಿದ ನಂತರ, ಜಮೀಂದಾರರು ಆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆದರೆಂಬುದು ಜನಜನಿತ. ಆದರಿಂದು -ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟಿನ ಮೂಲಕ ಮರುಹಂಚಿಕೆಯಾದ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಬಂದೂಕಿನ ಬೆದರಿಕೆಯನ್ನಾದರೂ ಒಡ್ಡಿ ಮಂಡಲ ಕಾರ್ಯಾಲಯದಲ್ಲಿರೆಜಿಸ್ಟ್ರಿ ಮಾಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಎಂದೂ ಈ ದೇಶದ ಕಾನೂನನ್ನು ಒಪ್ಪಿರದ ಈ ಗುಂಪು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ, ಅದರ ಪ್ರಯೋಜನವನ್ನಕಂಡುಕೊಂಡಿದೆ.

ಅದು ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ನೇರ ಪ್ರಹಾರದ ಮಾತಾಯಿತು. ಅದಲ್ಲದೇ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೆದರಿದ ಹಳೇ ಜಮೀಂದಾರರು ತಮ್ಮಭೂಮಿಯನ್ನ ಸಿಕ್ಕಷ್ಟು ಬೆಲೆಗೆ ಮಾರಾಟಮಾಡಿ ನಗರದತ್ತ ಪಲಾಯನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ನಕ್ಸಲ್‌ಬರಿಯ ತಾಯಿನಾಡಾದ ಪಶ್ಚಿಮಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಹಿನಿಗೆ ಸೇರಿದ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸ್ಟರು ಅಧಿಕಾರ ಗಿಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾನೂನಿನ ರೀತ್ಯಾ ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸವನ್ನ ಇಲ್ಲಿಬಂದೂಕು ಹಿಡಿದೇ ಸಾಧಿಸುವ ಹಠವನ್ನ ತೆಲಂಗಾಣಾದ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೂ ಕಡೆಗೆ ಅವರ ನೆರವಿಗೆ ಬರುತ್ತಿರುವುದುಕಾನೂನು ಕಾಯಿದೆಯೇ!!

‘ವಿವಿಧ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಒಂದೇ ದನಿಯಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುವ ಭೂಮಿಕೆಯನ್ನ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿರುವುದು ರಾಜಕಾರಣದಫಲವಾಗಿ ಅಲ್ಲದೇ, ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅಂಶದಿಂದಾಗಿ. ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಈ ರಾಜಕೀಯ ಆಯಾಮನಕ್ಸಲ್‌ಗಳಿಗೂ ಗೊತ್ತು. ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಇದು - ಈ ಕುಸಿತ - ಮೂಲಭೂತ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಅಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಅವರು ಈ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಸ್ವರೂಪವನ್ನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆಯೇ ಹೊರತು ತಮ್ಮಿಂದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಭಂಗ ಬಂದಿದೆಯೆಂದು ಒಪ್ಪಲು ಅವರು ಸಿದ್ಧರಿಲ್ಲ..’ ಎಂದು ರಬೀಂದ್ರರೇ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಈ ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟುಗಳು, ಪರ್ಯಾಯ ಕಾನೂನು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಚೆನ್ನಾರೆಡ್ಡಿಯಂತಹ ಚೆನ್ನಾರೆಡ್ಡಿಯೂ ಗಮನಿಸಿ - ನಕ್ಸಲ್ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ -ಅಂದರೆ ಪ್ರಜಾಕೋರ್ಟುಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಚಾರಿ ನ್ಯಾಯಾಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದರು. ಅಂದರೇನು?ಯಾರಾದರೂ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನೇ ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರವೇ ಆ ಪ್ರಾಂತದಲ್ಲಿ ಸುಧಾರಣೆ ಆಗುವುದೆಂದೇ? ಇಡೀರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಕ್ತ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ಇರಬೇಕೆಂದು ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇಕೆ? ಇದನ್ನ ಗಮನಿಸಿದರೆ ‘ಅಡಗನಿದೇ ಅಮ್ಮ ಕೂಡಾಪೆಟ್ಟದು’ (ಕೇಳದಿದ್ದರೆ ತಾಯಿಯೂ ಉಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ) ಎಂಬ ತೆಲುಗು ಮಾತು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. (ಚೆನ್ನಾರೆಡ್ಡಿಯ ಮಾತು ಆತನಕಾಲದಲ್ಲಲ್ಲದೇ ಈಗಿನ ಚಂದ್ರಬಾಬುವಿನವರಗೂ ನಿಜವಾಗಿಲ್ಲವಂಬುದು - ಆಡುವ ಮಾತಿಗೂ ಮಾಡುವ ಕೃತಿಗೂ ಇರುವ ಅಂತರವನ್ನಸೂಚಿಸುತ್ತದೇನೋ.)

ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಚಳವಳಿ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಮಾವೋ ತ್ಸೆ ತುಂಗ ‘ಗೆರಿಲ್ಲಾ ವಾರ್‌ಫೇರ್’ ಮತ್ತು ಅದೇ ಹೆಸರಿನ ಚೆ ಗವೇರನ ಪುಸ್ತಕ ಆಧಾರಗ್ರಂಥಗಳಾಗಿವೆ. ಆ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿದ್ದು ರಾಜಕೀಯಕ್ಕಾಗಿ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರ ಚಳವಳಿ ನಡಸುವುದಕ್ಕೂ, ನಗರ ಪ್ರಾಂತದಲ್ಲಿದ್ದುನಡೆಸುವುದಕ್ಕೂ ಇರುವ ವ್ಯತ್ಯಾಸ, ಅನುಕೂಲ, ಅನಾನುಕೂಲಗಳನ್ನು ವಿವರವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸಲಾಗಿದೆ. ಜನಬೆಂಬಲವನ್ನಒಂದಂಶದವರೆಗೂ ಪಡೆದ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಅಡವಿಗಳ ಆದಿಲಾಬಾದ್, ಕಾಡುಮೇಡಿನ ಮೆದಕ್ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಅಂದರೆ:ಕಾಡುಮೇಡಿಲ್ಲದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಚಳವಳಿ ಬೇಡವೆಂದೇ? ತೆಲಂಗಾಣಾ ರೈತ ಚಳವಳಿ ಉದ್ಭವಿಸಿದ ಕಲ್ಲುಬಂಡೆಗಳ ನಲ್ಲಗೊಂಡದಲ್ಲಿ ಏಕೆ‘ಸಂಘ’ದವರು ಆದಿಲಾಬಾದಿನಷ್ಟು ಶಕ್ತರಾಗಿಲ್ಲ?

ಜನತಂತ್ರದ ಸಿದ್ಧಾಂತದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಂಬಿಕೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಅದನ್ನು ಬದಲಿಸಹೊರಡದೇ, ಅದರ ಭಾಗವಾಗಿಯೂ ಉಳಿಯದೆಯೇಪರ್ಯಾಯ ಸರಕಾರವನ್ನೂ, ಪರ್ಯಾಯ ನ್ಯಾಯವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನೂ ನಿರ್ಮಿಸುವಲ್ಲಿ ಒಂದಂಶದಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಫಲರಾಗಿರುವ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳುತಾವೇ ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗಿ ಕೆಲ ಮೂಲಭೂತ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಮುಂದೊಡ್ಡುತ್ತಾರೆ.

೫

ಪ್ರಜಾತಂತ್ರದ ಎಲ್ಲ ಫಲಗಳನ್ನೂ ಅನುಭವಿಸುತ್ತ, ಸ್ವಂತ ಹಣವನ್ನು ‘ಸಮಸಮಾಜದ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕಾಗಿ’ ಎಂದೂ ವ್ಯಯಮಾಡಲುಇಚ್ಛಿಸದ, ನಕ್ಸಲ್ ಚಳವಳಿಯಂತಹ ಚಳವಳಿಗಳ ಬಗೆಗೆ ಚಕಿತನಾಗಿ, ಇಂಥ ಚಳವಳಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೆಮಾತಾಡಬಲ್ಲ, ಅಂಥ ಚಳವಳಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಧೈರ್ಯವಿಲ್ಲದ, ಚಿಟಿಕೆ ಹೊಡೆವಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಯಾವುದೇಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ನೀಡುವ, ಮೇಲಾಗಿ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳ ಕಾಶಿ ಎನ್ನಿಸಿಕೊಂಡ - ಮ್ಯಾನೇಜ್‌ಮೆಂಟ್ ಇನ್ಸ್‌ಟಿಟ್ಯೂಟ್‌ನಲ್ಲಿಹಣಕಾಸು, ಲಾಭನಷ್ಟಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವೈಭವದಿಂದ ಪಾಠಮಾಡುವ, ಬಾಯಿಮಾತಿನ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿಯಾದ, ‘ಚಿಲ್ಲರೆ ಬೂರ್ಜ್ವಾಬುದ್ಧಿಜೀವಿ’ಯಾದ ನಾನು - ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಆರಾಮಕುರ್ಚಿಯ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಕನಸನ್ನು ನನಸು ಮಾಡ ಹೊರಟಿರುವ ಈ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳಕಾವ್ಯನ್ಯಾಯದ ನೀತಿಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಆಧಾರ ಇಲ್ಲದಾಗ್ಯೂ - ಆ ಕೆಲಸವನ್ನ ಭಂಡತನದಿಂದ ಮಾಡ ಹೊರಟಿದ್ದೇನೆ.

‘ಈ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಟೀಕಿಸಿರುವ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೇ ಇದರ ಬರವಣಿಗೆಗಾಗಿ ಆಹಾರ ಒದಗಿಸಿವೆ. ಪ್ರತಿದಿನ ಮುಂಜಾನೆ ಅಮುಲ್ ಬೆಣ್ಣೆ, ಚೀಸ್ಬಳಿದ ಸ್ಯಾಂಡ್‌ವಿಚ್‌ಗಳನ್ನು ಮೆಲ್ಲುತ್ತ, ಭಾರತದ ಬಡಮಕ್ಕಳ ಆಹಾರ ಪೌಷ್ಠಿಕತೆಯ ಕೊರತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಲೇ - ಕನಿಷ್ಠಪೌಷ್ಠಿಕತೆಗೆ ಅವಶ್ಯವಾದದನ್ನೂ ಮೀರಿ ಆಪರೇಷನ್ ಫ್ಲಡ್‌ನ ಹಾಲನ್ನು ಕುಡಿದಿದ್ದೇನೆ. ಇದು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ‘ವೃತ್ತಾಂ’ತ. ಯಾರೆಲ್ಲಾಮಹಾಪೂರವನ್ನ ಶಪಿಸುವರೋ, ಕುಡಿಯುವ ನೀರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ ಪಡೆಯವರು.’ ಎಂಬ ಶಾಂತಿ ಜಾರ್ಜ್ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಓದಿದಾಗಟೀಕೆ ಟಿಪ್ಪಣಿ ಬರೆಯಲು ಧೈರ್ಯವೂ ಬರುವುದು.

ನಾವು ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಕಾರ್ಯಸ್ವರೂಪವನ್ನು, ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಎರಡು ನಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಬಹುದು.

ಒಂದು:

ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸಾವಾದವನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುತ್ತಾರೆಂಬ ಅಂಶಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು. ವಿರುದ್ಧ ಧೃವಗಳಲ್ಲಿ ಆಲೋಚಿಸುವ, ಪ್ರಸ್ತುತವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಂದಿಗೆ ಮೂಲಭೂತ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿರುವ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಭಯೋತ್ಪಾದಕರಿಗೆ ಹತ್ತಿರದವರಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಎಷ್ಟೇ ಜನರ ಪ್ರೀತಿವಿಶ್ವಾಸ ಗಳಿಸಿದರೂ, ನಿರಂತರ ಭೀತಿಯ ಆಳ್ವಿಕೆ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗೂ ಅವರ ‘ಪರ್ಯಾಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ’ಯೇ ಒಂದುವ್ಯವಸ್ಥೆಯಾಗೂ ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. (ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ರಷ್ಯಾದ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದೊಂದಿಗೆ ರಾರಾಜಿಸಿದ ಆಫಘಾನಿಸ್ತಾನದನಜೀಬುಲ್ಲಾನಿಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನೇ ಆಡುತ್ತ ಬಂದ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಯಾರು? ಬೇರಾರೂ ಅಲ್ಲ - ತಾಲಿಬಾನ್.ಹೀಗಾಗಿ ಈಗಿರುವ ರೋಗಕ್ಕೆ ಕೊಡಬೇಕಾದ ಮದ್ದಿನ ಸೈಡ್ ಎಫೆಕ್ಟ್ ಏನೆಂಬುದನ್ನು ಯೋಚಿಸಬೇಕೇನೋ. ಮದ್ದೇ ಮತ್ತೊಂದುರೋಗವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿತಗೊಳ್ಳದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಹೇಗೆ?)

ಎರಡು:

ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಸಿದ್ಧಾಂತವೇ ಸರ್ವಶೂನ್ಯವಾದಕ್ಕೆ (nihilism) ಸಮೀಪದ್ದು ಎಂಬ ಟೀಕೆ. ೧೭೯೧ರಲ್ಲಿ ಸರ್ವಶೂನ್ಯವಾದ ಎಂಬ ಪದ ಬಳಕೆಗೆಬಂದಾಗ ಅದನ್ನು ‘ಒಂದು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದ, ಒಂದು ಸ್ಪಷ್ಟ ದಿಕ್ಕಿನತ್ತ ಸಾಗದಿರುವ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ’ ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಳಕೆಯಾಯಿತು. ಆದರೆನೀತ್ಸೆಯ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಅವನು ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ‘ಮೂಲಭೂತ ನಾಸ್ತಿಕತೆ’ ಎಂಬರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಳಸಿದ. ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಗುರಿ ಮತ್ತು ಗದ್ದರ್‌ನಮೂಲಕ ಬಂದಿರುವ ‘ಹುಸಿ ಜನತಂತ್ರದಲ್ಲಿ ಖೋಟಾ ಚುನಾವಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲ. ನೂತನ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕಕ್ರಾಂತಿ ನಮ್ಮ ಗುರಿ’ ಎಂಬ ಮಾತುಗಳು ೧೭೯೧ರ ಸರ್ವಶೂನ್ಯವಾದಿಗಳ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳನ್ನು ತೂರಿಸಿಬಿಡುತ್ತದೆ.

‘ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಅವಫಲತೆ ಇರುವುದು ಈ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಅರ್ಥೈಸುವಲ್ಲಿ ಅವರು ಮಾಡಿರುವ ಮೂಲಭೂತ ತಪ್ಪಿನಲ್ಲಿದೆ. ಹಾಗೂ ಇಂಥಅರ್ಥೈಸುವಿಕೆಯಿಂದ ಹೊಮ್ಮಿಬಂದಿರುವ ತಪ್ಪಾದ ಕಾರ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿ ಅದು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.’ ಎಂದು ಬಿಪ್ಲಬ್ ದಾಸ್‌ಗುಪ್ತಾಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ‘ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಪರ್ಯಾಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೊಂದನ್ನು ಕೊಡಬಲ್ಲರೇ ಇಲ್ಲವೇ ಎಂಬುದು ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಅಲ್ಲ. ಅವರು ಅಂಥವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕೊಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅಂಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನ ನೀಡಬಲ್ಲೆವೆಂಬ ಭಾವನೆಅವರಲ್ಲಿ ಇರುವುದಂತೂ ನಿಜ’ ಎಂದು ರಬೀಂದ್ರ ರೇ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಮೇಲಿನ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಕಾರಣಗಳು ಒಂದೆಡೆಯಾದರೆ -

ದಿನದಿನಕ್ಕೆ ತಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಮತ್ತು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಖಾಸಗೀ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ, ಪಂಥವಾಗಿ, ಗುಂಪಾಗಿ, ಹೋಳಾಗಿ, ಹಾಳಾಗಿಹೋಗುತ್ತಿರುವ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಆಶಾವಾದವನ್ನೇನೂ ಉದ್ದೀಪಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ೧೯೮೫ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶ್ ಕರಾತ್ ನಡೆಸಿದ ಒಂದುಅಧ್ಯಯನದ ಪ್ರಕಾರ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ೧೫ ಪುಟ್ಟ ಗುಂಪುಗಳೂ, ೮ ದೊಡ್ಡ ಗುಂಪುಗಳೂ ಇದ್ದುವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ತೆಲಂಗಾಣದಲ್ಲೇ ೪ ದೊಡ್ಡ,೬ ಪುಟ್ಟ ಗುಂಪುಗಳು ೯ ನಕ್ಸಲ್ ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುವೆಂದರೆ, ಒಂದೊಂದು ಗುಂಪೂ ಎಷ್ಟು ಗ್ರಾಮಗಳಪಾಳೇಗಾರಿಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಿರಬಹುದೆಂದು ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕಬಹುದು. ಅವುಗಳೂ ಕೂಡ, ದಳಗಳಾಗಿ ಹಂಚಿಹೋಗಿ ತಮ್ಮ ಇಲಾಖೆಗಳನ್ನುಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಆ ಪ್ರಕಾರವಾಗಿ ಅನಧಿಕಾರ (ಅನಧಿಕೃತವಾಗಿ ಅಧಿಕಾg) ಚಲಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಜೀವ ತೆಗೆಯುವುದೇ ಸರಳೋಪಾಯ ಎನ್ನಿಸಿದವರಿಗೆ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ನಾಮಾವಶೇಷ ಮಾಡುವುದು ಸರಳವಾಗುವುದು. ವರ್ಗ ಶತ್ರುಗಳಜೀವ ತೆಗೆಯುವುದೊಂದುಕಡೆಯಾದರೆ - ಅಂಥದೇ ಶತ್ರುವಿನ ವಿರುದ್ಧ ಕತ್ತಿ ಎತ್ತಿರುವ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಶತ್ರುವಿನ ಜೀವ ತೆಗೆಯುವುದುಬೇರೆಯೇ ವಿಚಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಸರಳೋಪಾಯವಾಗಿ ಮುಂದುವರೆದು ಒಂದು ವ್ಯಸನವಾಗುವ ಮಾತು ದೂರದ್ದೇನೂ ಅಲ್ಲ.

ಈ ಎಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ದಾರಿಹೋಕರನ್ನು ದರೋಡೆ ಮಾಡುವವರೂ, ನಕ್ಸಲ್ ಕಥೆಗಳನ್ನು ತಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಂಡುಸಿನೇಮಾ ಮಾಡುವವರೂ ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಜನರನ್ನ ಮನರಂಜಿಸಿ ದೋಚಿ ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. (ಅಂಥಸಿನೇಮಾವೊಂದಕ್ಕೆ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಗದ್ದರ್ ಕಂಠದಾನ ಮಾಡಿ, ಹಾಡುಗಳನ್ನ ಹಾಡಿದ - ಅದೇಕಾರಣವಾಗಿ ಪಿ.ಡಬ್ಲು.ಜಿ ಯಿಂದಬಹಿಷ್ಕೃತಗೊಂಡದ್ದು, ನಂತರ ಮಾಫಿ ಆದರೂ ಆತ ವಾಪಸ್ಸಾಗದಿದ್ದದ್ದು, ಈಚೆಗೆ ಅವರ ಪರವಾಗಿ ಸರಕಾರದೊಂದಿಗೆ ಶಾಂತಿಯಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವುದು... ಈ ಎಲ್ಲವೂ ಗೊಂದಲಮಯ ವಿಪರ್ಯಾಸವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ.)

ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ಇರುವ ಮಾರ್ಕ್ಸಿಸ್ಟ್-ಲೆನಿನಿಸ್ಟ್-ಮಾವೋಯಿಸ್ಟ್ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಹಲವು ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನ ಹಲವು ಪಂಥಗಳ, ಹಲುವುಗುಂಪುಗಳ ಮೂಲಕ ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುವ ನಕ್ಸಲ್‌ಗಳು ಒಂದೇ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಡೆಯದಿದ್ದರೆ ಅವರ ಹಾದಿ ಕಡಿದಾಗುತ್ತದೆಂದು ಚರಿತ್ರೆಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸಿದೆ. ಹಾಗೂ ಅವರ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಕಾಳೀ ‘ಮಾ’ ಳೇ ಇಳಿದು ಬರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

ಹಾಗೂ:

ಈ ಸರ್ವಶೂನ್ಯವಾದಿಗಳು - ಅಂದರೆ ಮೂಲಭೂತ ನಾಸ್ತಿಕರು - ಕಾಳೀಮಾಳ ಸೆರಗಿನಡಿಯಲ್ಲಿ ‘ಮಾವೋ ತೊ ನಕ್ಸಲ್’ ಎಂಬಬೀಜಮಂತ್ರ ಜಪಿಸುತ್ತಾ, ರಕ್ತಕ್ರಾಂತಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡುತ್ತಾ ಒಂದೆರಡು ಕುರಿಗಳನ್ನು ಮಾ ಗಾಗಿ ಬಲಿದಾನ ಮಾಡಿ, ಆದಿಲಾಬಾದಿನಅಡವಿಯಲ್ಲಿ ಪೋಲೀಸರ ಗುರಿಯಾಗಿ, ಜನರ ಭೀತಿಯಾಗಿ, ಆಶಾವಾದವಾಗಿ, ನಿರಾಶಾವಾದವಾಗಿ, ಏನೆಲ್ಲಾ ಆಗಿಯೂ ಏನೂ ಆಗದೇಉಳಿಯಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

೬

ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಹೈದರಾಬಾದ್‌ನಗರ ಹೊಕ್ಕಾಗ, ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಕೆಂಪು ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದ ಮಾವೋ ತ್ಸೆ ತುಂಗನವೇದವಾಕ್ಯ "Power comes out of the barrel of a gun', ಗೋಡೆ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕಂಡಿದ್ದೆ. ಅಂದು ಆ ಪದಗಳುಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಕ್ಸಲ್ ಚಳವಳಿಯನ್ನ ಹೊರಗಿನವನಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದೆ. ಇಂದೂ ಆ ಪದಗಳು ನನಗೆ ಇನ್ನೂಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.

ನವಂಬರ್, ೧೯೯೦.